Aditivët e ushqimit janë substanca që shtohen qëllimisht tek ushqimet për të kryer funksione të caktuara teknologjike, për shembull për te ngjyrosur, për të ëmbëlsuar ose për të ndihmuar në ruajtjen e ushqimeve.
Në Bashkimin Evropian të gjitha aditivët e ushqimit identifikohen me një numër E. Aditivët e ushqimit përfshihen gjithmonë në listat e përbërësve të ushqimeve në të cilat ato përdoren. Etiketat e produkteve duhet të identifikojnë si funksionin e aditivit në ushqimin e gatshëm (p.sh. ngjyrën, ruajtësin) ashtu edhe substancën specifike të përdorur ose duke iu referuar numrit të duhur E ose emrit të tij (p.sh. E 415 ose çamçakëzi Xanthan). Aditivët më të zakonshëm që shfaqen në etiketat e ushqimit janë antioksidantët (për të parandaluar përkeqësimin e shkaktuar nga oksidimi), ngjyrat, emulgatorët, stabilizuesit, agjentët xhelatinoze dhe trashësit, konservantët dhe ëmbëlsuesit.
Enzimat ushqimore
Enzimat janë molekula të proteinave që janë të pranishme në të gjitha gjallesat. Ata përshpejtojnë dhe synojnë reagimet kimike, në shumë raste duke rritur shkallën e reagimit miliona herë. Për shembull, ato ndihmojnë tretjen, metabolizojnë dhe eliminojnë mbeturinat te njerëzit dhe kafshët dhe luajnë një rol vendimtar në tkurrjen e muskujve.
Enzimat janë përdorur pa u ditur në prodhimin e ushqimit, p.sh. bërja e brumit, për shekuj me radhë. Ato mund të merren me ekstraktim nga bimët ose kafshët ose me fermentim nga mikroorganizmat. Ata zakonisht pastrohen, por mund të përmbajnë gjurmë të ndryshme të përbërësve të tjerë që ndodhin natyrshëm të këtyre tre burimeve. Ata normalisht shtohen për të kryer një funksion teknologjik në prodhimin, përpunimin, përgatitjen dhe trajtimin e ushqimeve. Shembujt përfshijnë enzimat e përdorura për të prishur strukturën e frutave në mënyrë që prodhuesit të mund të nxjerrin më shumë lëng, ose për të shndërruar niseshtenë në sheqer në prodhimin e alkoolit.
Historikisht enzimat konsiderohen si jo toksike dhe nuk janë shqetësuese për sigurinë për konsumatorët pasi ato janë natyrshëm të pranishme në përbërësit që përdoren për të bërë ushqim. Sidoqoftë, enzimat ushqimore të prodhuara në mënyrë industriale nga nxjerrja nga indet bimore dhe shtazore, ose nga fermentimi i mikroorganizmave, vlerësohen për sigurinë.
Aromatizues
Aromatizuesit janë substanca që përdoren për t’i dhënë shije dhe / ose erë ushqimit. Aromat kanë një histori të gjatë të përdorimit të sigurt në një larmi të gjerë ushqimesh, nga ëmbëlsirat dhe pijet freskuese te drithërat, ëmbëlsira dhe kosi. Ato përdoren në sasi relativisht të vogla në mënyrë që ekspozimi i konsumatorit të jetë relativisht i ulët. Legjislacioni i Bashkimit Evropian (BE) përcakton lloje të ndryshme aromatizuesish, siç janë aromatizuesit natyralë dhe aromatizuesit e tymit.
Botanikët
Botanikët dhe përgatitjet e prejardhura nga bimët, algat, kërpudhat ose likenet janë bërë gjerësisht të disponueshme në tregun e BE në formën e shtesave ushqimore. Shembujt përfshijnë xhinko, hudhër, St. John’s Wort dhe xhinseng. Produkte të tilla zakonisht etiketohen si ushqime natyrale dhe bëhen një larmi pretendimesh në lidhje me përfitimet e tyre të mundshme shëndetësore. Ato mund të blihen pa recetë në farmaci, supermarkete, dyqane të specializuara dhe përmes internetit. Ndërsa shumica e këtyre produkteve kanë një histori të gjatë përdorimi në Evropë, ekzistojnë disa shqetësime në lidhje me sigurinë dhe cilësinë e tyre. Këto përfshijnë rrezikun e kontaminimit kimik ose mikrobiologjik dhe nevojën për të siguruar që përqendrimet e agjentëve bioaktivë janë brenda kufijve të sigurt.
